نودشه شهری در نقطه صفر مرزی ایران و عراق، در ۱۵۰ کیلومتری شهر کرمانشاه و از توابع شهرستان پاوه یا اورامانات است. «نودشه» در میانه کوههایی بلند، درههایی عمیق و تنگ واقع شده و اطرافش را جنگلهای بلوط، ون و درختان میوه و چشمههای زلال فراگرفتهاست. خانههایش پله پله و به سمت کوهها در اوجاند. این شهر و بعضی از آبادیهای اطرافش در جنگ ایران و عراق توسط هواپیماهای عراق بمباران شیمیایی شد.[۲]
این شهر از شمال با مریوان و از سوی غرب با شهرهای شرقی کردستان عراق از جمله حلبچه و بیاره هم مرز است.
مردم نودشه به اورامی سخن میگویند که یکی از زبانهای ایرانی شمال غربی است.
از آرامگاههای معروف منطقه نودشه میتوان از آرامگاه پیر شالیار زرتشتی و آرامگاه سید عبیدالله برادر امام رضا ملقب به «کوسه هجیج» نام برد.
در منطقه نودشه همچنین تکیهها و خانقاههای درویشی زیادی وجود دارد که در آنها آیینهای سماع و تهلیله اجرا میگردد.
واژه «نودشه» به معنی «نودژ» یا «دژنو» است.
دین شهروندان نودشه اسلام و پیرو مذهب شافعی که یکی از مذاهب چهارگانه اهل سنت است میباشد. شهروندان این شهر به زبان هورامی (اورامی) که یکی از شاخههای گروه زبان کردی است تکلم مینمایند. مردم نودشه به دلیل اسکان در منطقهای زیبا و در عین حال کوهستانی و سخت مردمانی پرتلاش بوده و به دلیل وجود عالمان زیادی که ازدامان این شهر بر خاستهاند همواره به دارالعلم مشهور بوده است یکی از بزرگترین علمای این شهر علامه نودشی بوده است که در عصر خود به دلیل هوش و ذکاوت فراوانی که داشته است مفتی اعظم مناطق کردنشین بوده است این عالم ربانی علاوه بر فقه در ریاضیات و نجوم تبحری خارق العاده داشته است. امروزه نیز فرزندان علامه نودشی، جوانان پرتلاش شهر سالانه در رشتههای مختلف دانشگاهی خوش میدرخشند و به جرات میتوان گفت کمتر خانوادهای در شهر نودشه یافت میشود که دو یا سه نفر از اعضای آن تحصیلات عالیه دانشگاهی آنهم در دانشگاههای معتبر کشوری نداشته باشند. یکی از ویژگیهای دیگر شهر نودشه این است که پرجمعیترین شهر اورامانی نشین جهان است که همه با زبان زیبای اورامی سخن می گویند.
نظرات شما عزیزان: